Wat vindt de rechter hiervan? De rechter neemt het goed werkgeverschap als uitgangspunt en licht dit als volgt toe. De werkgever is degene die ervoor heeft gekozen om een leaseregeling aan te bieden. De werknemer is geen partij in het leasecontract en kan dus niet onderhandelen, terwijl hij wel het risico loopt.

Dat vergt van de werkgever een uiterst zorgvuldige behartiging van de belangen van de werknemer. De werknemer was natuurlijk wel op de hoogte van het risico, maar er was ook afgesproken dat de werkgever zich voor de zaak zou inspannen, waarna de werkgever een gebruikersovereenkomst heeft gesloten met een andere werknemer. 

De ex-werknemer mocht ervan uitgaan dat, wanneer de auto aan een andere werknemer ter beschikking zou worden gesteld, hij niets meer hoeft te betalen.

In deze gebruikersovereenkomst zat een afwijkende regeling over de betaling van de eigen bijdrage boven het normbedrag, wat leidde tot een lagere maandelijkse eigen bijdrage, waarvan de ex-werknemer overigens niet op de hoogte was.

Hierop stelt de rechter vast dat de gebruikersovereenkomst niet in deze gekozen constructie voorziet en dat de ex-werknemer hier ook niet mee heeft ingestemd. De werkgever heeft de ex-werknemer voor een voldongen feit gesteld. De ex-werknemer, zo stelt de rechter, mocht er daarom vanuit gaan dat als de auto aan een andere werknemer ter beschikking zou worden gesteld, hij niets meer zou hoeven te betalen.

De keuze van de werkgever voor deze constructie moet daarom voor rekening en risico van de werkgever blijven, aldus de rechter. 

Heb je nog vragen over de leaseregeling bij ontslag? Neem gerust contact met mij op of reageer hieronder.